Müəllif: İrina XALTURİNA Bakı
ADA Universiteti rusiyalı alim Stanislav Pritçini azərbaycanlı tələbələrə Rusiyanın indiki dövrdə xarici siyasətinə dair mühazirə oxumağa dəvət edib. Azərbaycanla Rusiyanın coğrafi baxımdan qonşu olması, tarixi birliyi iki ölkə arasında münasibətlərin inkişafının daha da dərinləşdirilməsi zərurətini yaradır.
S. PRİTÇİN "R+"a müsahibəsində iki ölkə arasında yeni əməkdaşlıq sahələri haqqında fikirlərini bölüşüb.
- ADA Universiteti prinsipial olaraq, Qərb təhsil sistemi üzərində qurulmuş ali təhsil ocağıdır. Siz isə bu universitetdə mühazirə demiş ilk rus alimisiniz. Fikrinizcə, universitetdə məhz Rusiya ekspertlərinin səsinin eşidilməsi nə qədər vacibdir?
- Nəzərə alsaq ki, ADA Azərbaycanın ən nüfuzlu ali məktəblərindən biridir, orada gələcəkdə Azərbaycanın taleyini müəyyənləşdirəcək çox sayda istedadlı uşaqlar təhsil alır, təhsilə şaxələndirilmiş yanaşma, şübhəsiz ki, çox vacibdir. Çünki siyasət elmində, beynəlxalq münasibətlərdə sırf Qərb dərslikləri və kursları ilə yanaşı, alternativ baxışlar da mövcuddur. Burada yalnız Rusiyanı nəzərdə tutmuram. Misal üçün, Azərbaycanın İran, Qazaxıstan kimi digər qonşuları da var və onlar öz elmi məktəblərinə malikdirlər. Beynəlxalq münasibətlər sahəsində gələcək mütəxəssislərin hazırlanması üçün tələbələrə müxtəlif mövqeləri dinləmək, bu və ya digər metodoloji yanaşmaları analiz etmək imkanının yaradılması çox vacibdir. Odur ki, məni mühazirə deməyə dəvət etmək universitet rəhbərliyinin düşünülmüş addımıdır. Səfər təşkilatçılarından öyrəndiyimə görə, gələcəkdə onlar Rusiya Diplomatik Akademiyasının rektorunu, həmçinin iranlı mütəxəssisləri də universitetə dəvət etmək fikrindədirlər.
- Hər bir ölkənin öz prioritetləri var və bu, təhsil sahəsinə də aiddir. Amma bizim birgə keçmişimizi, strateji maraqlarımızı nəzərə alsaq, ümumi qarşılıqlı maraqlar da var. Fikrinizcə, Rusiya-Azərbaycan münasibətlərində prioritet olan sahələr hansılardır?
- Bu gün ikitərəfli münasibətlərimiz kifayət qədər dinamik inkişaf edir. Bu, ilk növbədə, Azərbaycan və Rusiyanın siyasi rəhbərliyi arasında yüksək səviyyədə, hökumət səviyyəsində yaxşı, açıq dialoqun mövcudluğu ilə bağlıdır. Biz tarixi, mədəni, etnik baxımdan bir-birimizə çox yaxınıq. Bizi birgə iqtisadi, siyasi, ümumbəşəri amillər də birləşdirir. Bütün bunlar mehriban qonşuluq münasibətlərinin qurulmasında nəzərə alınmaya bilməz. Bundan başqa, Rusiya və Azərbaycanın iqtisadi strukturları da bənzərdir: hər iki ölkənin iqtisadiyyatında enerji sahəsi əsas sektordur. Odur ki, həm Azərbaycanın, həm də Rusiyanın qarşısında iqtisadiyyatın şaxələndirilməsi vəzifəsi durur. Fikrimcə, məhz bu sahədə mümkün Rusiya-Azərbaycan kooperasiyasına lazımi diqqət ayrılmır. Məsələn, Azərbaycanda qeyri-neft ixracının dəstəklənməsi proqramları, yaxud hərbi-sənaye sektorunun inkişafı proqramları mövcuddur. Rusiyanın isə bu sahədə özünün nailiyyətləri var. Odur ki, bu sahə potensial olaraq bizim münasibətlərimizin inkişafı üçün maraq kəsb edə bilər. Sanksiyaların olduğu, Rusiyanın da Qərbin sanksiyalarına cavab olaraq embarqolar tətbiq etdiyi yeni iqtisadi reallıq da Azərbaycanın kənd təsərrüfatı sektorunun, ümumilikdə qeyri-neft sektorunun Rusiya bazarına istiqamət alması üçün kifayət qədər əlverişli şərait yaradır. Məhz qeyri-xam mal ixracının artırılması imkanları var. Bu mənada əlbəttə ki, sıx əməkdaşlıq olmasa da, ən azı Avrasiya İqtisadi İttifaqı çərçivəsində koordinasiya, Rusiya təcrübəsinin öyrənilməsi xüsusi maraq kəsb edir. Doğrudur, hazırda Azərbaycanın bu təşkilata üzvlüyünü nəzərdən keçirməsinə imkan verməyən bir sıra siyasi amillər var. Amma eyni zamanda, fikrimcə, dövlətlərin dünya bazarında rəqabəti gücləndirmək məqsədilə iqtisadiyyatları birləşdirməyə çalışması, regionallaşmanın güclənməsi şəraitində Azərbaycan da inteqrasiya proseslərindən kənarda qala bilməz.
- Belə bir fikir var ki, müasir dünyada ikitərəfli münasibətlərin köməyilə praktiki olaraq bütün məsələlərin həlli mümkündür. Hansısa ittifaqlarda iştirak isə bəzən nəinki dividendlər gətirmir, hətta müəyyən problemlər yaradır. Bu kontekstdə Aİİ-yə münasibətdə də konkretlik vacibdir. Bu nədir - bərabər nüfuza malik, özünü təmin edən dövlətlərin birliyi, yoxsa Almaniya, Fransa və Böyük Britaniyanın özəyini təşkil etdiyi, qalan dövlətlərinsə sanki onlardan asılı yaşadığı Aİ formatının təkrarı?
- Əlbəttə ki, ittifaq çərçivəsində nəyin real olaraq işlədiyini müəyyənləşdirmək üçün ekspertizaya, bunu başa düşməyə ehtiyac var. Müəyyən mənada haqlısınız - Aİİ-nin lokomotivi onun 3 böyük, özünü təmin edən üzvü olan Rusiya, Belarus və Qazaxıstandır. Amma Rusiyada və ya Qazaxıstanda Qırğızıstan, Özbəkistan və digər ölkələrdən kənarlaşaraq inkişafa nail olmaq qeyri-mümküdür. Qırğızıstanda daimi qeyri-sabitliyin hökm sürdüyü şəraitdə Qazaxıstanın cənub sərhədində normal, sabit iqtisadi sistem qurmaq mümkün deyil. Çoxmilyonluq axından söhbət getdikdə isə miqrasiya məsələsi də az rol oynamır. Qeyri-rəsmi miqrasiya sosial problemlər ortaya çıxarır, kriminalın artması üçün şərait yaranır. Rusiya və Qazaxıstan bazarlarına insan resurslarının ixracatçılarından olan elə həmin Qırğızıstan üçün daha əlverişli şərait yaranır - ixtisas üzrə işləmək, Rusiya və Qazaxıstanda daha rahat yaşamaq. Sıravi özbək və ya tacik isə bunun üçün patent almalı, rus dilindən imtahan verməlidirlər. Gördüyünüz kimi, hər şey çox dəqiq işləyir. Əlbəttə ki, hər şeyi ikitərəfli qaydada həll etmək daha asandır. Amma bu halda imkanlar məhtud olur. Məsələn, bu halda biznes yalnız öz bazarına istiqamətlənə bilər. Əlbəttə ki, mən Azərbaycanı Qırğızıstanla müqayisə etmirəm. Azərbaycanı özünü təmin edən iqtisadiyyatı var və bu səbəbdən ittifaqa qoşulmağın hansı cəhətilə maraqlı ola biləcəyini müəyyənləşdirmək üçün ikiqat ekspertiza lazımdır. Yalnız bundan sonra qarşılıqlı marağa əsaslanaraq danışıqlar aparmaq olar. Aİİ-nin Aİ qarşısında üstünlüyü də bundadır. Çünki Aİ-də ilk andan sən artıq yazılmış şərtlərə əməl etməlisən və onlara heç bir təsir imkanın yoxdur. Aİİ-də isə ölkələrin hər biri öz maraqlarını müdafiə edir, hətta demarşa əl atır, eyni zamanda sanksiyalar, ciddi problemlər şəraitində belə, heç bir ölkə ittifaqı tərk etmək, əməkdaşlığı dayandırmaq haqda danışmır. Uzaq perspektivdə buna alternativin olmadığını hər kəs anlayır.
- Miqrantlar məsələsinə qayıdaq. Rusiya miqrantların ölkəyə gəlişi ilə bağlı şərtləri ağırlaşdırır. Belə çıxır ki, bu, dövlətlərin Aİİ-yə "dartılması" üçün vasitələrdən birinə çevrilə bilər?
- Düşünmürəm. Əslində bu, süni maneə deyil. Sadəcə, günlərin birində Rusiyada əmək miqrasiyası problemi sərt şəkildə qoyuldu. Söhbət milyonlarla insandan gedirsə, rahat, effektiv şəraitin yaradılması çox çətin olur. Hər halda, ABŞ-da və ya Aİ-də iş tapmaq üçün icazənin, dil imtahanının vacib olması heç kimdə sual yaratmır. Orada bu sistem kifayət qədər sərtdir. Rusiyada da leqal miqrasiya üçün şərait yaradılır.
- İstənilən layihədə, ittifaqda müəyyən ideoloji onurğa olmalıdır. Avrasiyalılıq fəlsəfi-siyasi nəzəriyyə kimi, yalnız Rusiyada diqqəti cəlb etmir. Aİİ haqda danışarkən biz əsasən iqtisadi maraqları müzakirə edirik. Bəs başqa hansı oriyentirlər ola bilər? Məsələn, götürək Aİ-nin Türkiyənin üzvlüyünə yanaşmasını: dövlətin ittifaqa qoşulması faktı artıq onun demokratiya, insan haqları və sair sahədə müəyyən standartlara nail olduğu anlamına gədir. Bəs Aİİ-də iqtisadiyyatdan başqa hansı ümumi standartlar ola bilər?
- Aİ imici üzərində işləməyi yaxşı bacarır. Amma onun yaranma tarixinə nəzər salsaq görərik ki, orada da hər şey iqtisadiyyatdan başlayıb. Aİİ-yə gəlincə, irəli qaçmağa ehtiyac yoxdur. Hazırda biz ilkin mərhələdəyik. İndi bizim əsas götürə biləcəyimiz hansısa vahid yanaşmamızın olduğunu söyləmək mümkün deyil. Bir tərəfdən bu, zəiflik kimi qəbul edilə bilər. Lakin digər yandan, burada müsbət məqamlar da var. Çünki ortada vahid əsas ideologiya yoxdur. Burada söhbət açıq meydandan gedir. Əslində ideologiya məsələsi ekspertlər səviyyəsində intensiv şəkildə müzakirə olunur. Amma bu, bütün iştirakçılardan hansısa standartlara cavab vermənin tələb edilməsi üçün əsas olmayacaq. Aİİ SSRİ-nin bərpasına çalışmaqda günahlandırılır. Guya Rusiya imperialist keçmişini geri qaytarmağa çalışır. Amma qərarların hansı yolla qəbul olunduğuna diqqət yetirsək, görərik ki, 10 nazirdən Qazaxıstan və Belarusun payına 3 nazir düşür, bütün qərarlar kollegial şəkildə qəbul olunur. Yeri gəlmişkən, Aİ ilə bağlı bir çox sual ortaya qoymaq olar. Məsələn, Bolqarıstan Aİ-yə üzv olduqdan sonra iqtisadi baxımdan irəli heç bir addım atmayıb, əksinə, bir qədər də geriləyib. Yaxud Baltikyanı ölkələrə baxaq. Onlarda ÜDM-in səviyyəsi müəyyən qədər artıb, lakin əhalinin sayı azalıb. Çünki insanlar pul qazanmaq üçün ölkəni tərk edirlər. Bundan başqa, necə olur ki, insan haqları sahəsində son dərəcə sərt tələblərin olduğu Aİ-də vətəndaşlığı olmayan insanlara rast gəlinir?
- Rusiya-Azərbaycan münasibətlərində "rus amili" kimi müsbət məqamdan da danışmaq istərdik. Söhbət rusdilli məktəblərdən, rusdilli əhalidən, rus dünyasının kiçik bir "adası"ndan gedir. Azərbaycanda bütün bunlar Rusiya tərəfinin xüsusi köməyi və təsiri olmadan qorunub saxlanıb. Məsələn, Rusiya ilə strateji ittifaqda yer alan Ermənistanda rus hərbçilərin ailələrindən başqa, ruslara rast gəlinmədiyi sirr deyil. Azərbaycanda isə vəziyyət tam fərqlidir. Yalnız Bakıda rusların sayı ümumilikdə Cənubi Qafqazda yaşayan rusların sayından artıqdır. Bu amil müzakirə etdiyimiz inteqrasiya layihələrində hansı rolu oynaya bilər?
- Azərbaycan daha sıx əməkdaşlığa qərar verərsə, bu, onun üçün ciddi kömək olacaq. Çünki ən azı, səylərin koordinasiyası imkanlarını nəzərdən keçirən İrandan, Vyetnamdan fərqli olaraq, ona yeni dil öyrətməyə ehtiyac qalmayacaq. Yəni, bu, Azərbaycanın özü üçün bonus və üstünlük olacaq. Bundan başqa, bu, qarşılıqlı prosesdir. Çünki Rusiyada da çox sayda azərbaycanlı yaşayır. Bu, bizim aramızda ən azı humanitar əlaqədir. Azərbaycanla Rusiyanı hər şeydən əlavə, bizim multietnik ölkələr olmamız da birləşdirir. Daha bir ortaq cəhət tolerantlıqdır. Söhbət bu gün Qərbdə müşahidə etdiklərimizdən fərqli olaraq, "gerçək" tolerantlıqdan gedir.
MƏSLƏHƏT GÖR: