KEÇMİŞİ OLAN QADINLAR ÜÇÜN

Vyaçeslav Zaytsevin istedadlı tələbələrindən biri, xarici ölkələr daxil olmaqla, bir çox moda nümayişlərinin iştirakçısı olan Natavan Əliyeva tanınan bir üslub yaradıb. Söhbət ondan və onun yaradıcılığından gedirsə, N.Əliyevanın maraq sahələrini ayırmaq çətindir. Çünki onun illərdir yaratdığı kolleksiyalarla tanış olarkən onun XIX əsrin əntiq əşyalarına kolleksiyaçı ehtirası ilə dizayner istedadının necə sıx bağlı olduğunu anlayırsan. Axı, onun yaratdığı hər bir geyim ölkəmizin mədəni ənənələrinin üzvi davamıdır. O, bunu əbədi moda tendensiyalarına qədər yüksəldib. Sadəcə olaraq onun rahat emalatxanasına daxil olaraq buna əmin olmaq mümkündür. Burada təsisçi əzizlədiyi və vurğunu olduğu “xəzinələri”ni məmnuniyyətlə bölüşür. Üstəlik, burada ənənəvi geyimin necə yenidən mənalandırıldığı və qarderobda öz layiqli yerini geri aldığını görə bilərsiniz. Məsələn, emalatxanada kəlağayı Avropanın sərt siluetinə ahəngdar şəkildə uyğunlaşır, rəngarəng ornamentlər isə hərəkət dinamikasını qazanan şəbəkə kimi yığılır... Dəbli geyimlərdəki şərq üslubuna xas olan gül dəbdəbəsinin arxasında müəllifin - Natəvanın dəst-xəttini görmək olar. Azərbaycanın moda yanaşması kontekstində müasir qadının necə görünməli olduğuna dair yaradıcı ideyalar vasitəsilə onun daxili dünyası tamamilə oxunaqlıdır.

- “Qadını geyindirmək” nə deməkdir?

- Ah... Daha doğrusu, onu soyundurmağın nə demək olduğunu başa düşürəm. Çünki bir qadın geyinib yanıma gəlir. Odur ki, məni ruhlandıran və müəyyən məqsədlərə çatmağa sövq edən məhz budur. Onun görünüşünün təkan verdiyi məsələyə nail olmaq və bunu həyata keçirmək üçün qadın soyunmalıdır! İlkin mərhələdə bu mənə daha yaxındır. Bəs onu geyindirmək necə?.. Hər kəsin zərif cinsin müəyyən bir nümayəndəsinin geyinməli olduğu obraz haqqında öz fikri var. Belə bir görünüşü, obrazı xüsusi olaraq seçən dizaynerlər var ki, bu da paltarın tam olmaması hissi yaradır. Amma reallıq budur ki, qadına ətrafdakı kişilərin gözündə onu cazibədar edən, təxəyyül üçün yer açan məhz hansı paltarı və necə geyinməkdir.

- Ancaq hər bir qadın fərdidir, onu artıq formalaşmış baxışdan “çıxarmaq” olduqca çətindir.

- Doğru fikirdir! Ondan başlayım ki, yaratdığım geyimlər kifayət qədər mürəkkəbdir: rənglərdən, çaplardan, təbəqələrdən başlayaraq. Mən “oversize” (sərbəst oturuş) istifadə etməyi xoşlayıram. Diqqət etmişəm ki, bunu hər kəs bəyənir. Geyimlərimə isə böyük maraq var. Ancaq onları yalnız “əsası olan” bir qadın geyə bilər. Yalnız “background”u (keçmiş) olan şəxs bu həyatda nə istədiyini bilir. Yalnız o, ərsəyə gətirdiyim geyimlərdə bir qədər şifrlənmiş “mürəkkəb həyatı geyinərək” onları bu dünyaya təqdim edə bilər. Nə qədər kobud səslənsə də, “əsası olmayan”, bir növ vakuumda yetişmiş “boş qadın” mənim yaratdığım paltarı kompleks edərək geyinməkdən çəkinir. Üstəlik, mənim paltarım onun əyninə oturmur. Bu günə qədər qazandığım təcrübəm məni buna inandırıb. Görünür, insanın özünə olan hörmətini və layiqli cavab vermək bacarığını çatdıran bir şey var. Söhbət xarakterdən, özü də çox da asan olmayan xarakterdən gedir. Belə qadınlar mənim geyimlərimi sevimli pijamaları kimi geyinirlər. Onlar bu geyimdə özlərini elə təqdim edirlər ki, mən şoka düşür və onlara heyranlıqla baxıram! Mənim yanıma bir-birindən tam fərqli xanımlar gəlir. Düzü, mənə tez-tez “oversize” ölçü ilə bağlı fikirlər bildirilib. Nəticədə bununla bağlı qərarımı bir az izah etməli oldum: bu geyimin quruluşudur və formasından asılı olmayaraq hər kəs üçün yaradılıb. Beləliklə, əgər kimsə özünə uyğun geyimi tapırsa və bu, ona uyğun gəlirsə, rahatlıq hissi təmin edilir!

Bu yaxınlarda “Azerbaijan Fashion Week”də keçirilən moda nümayişi zamanı bir nümunə göstərmək istərdim. Burada həm xarici görünüşcə, həm də fəaliyyət sahələrində bütün aspektləri ilə köklü şəkildə fərqlənən 19 uğurlu və məşhur qadın mənim geyimlərimi geyindi. Onların hər biri “oversize” geyimlərdə möhtəşəm görünürdü! Niyə? Bu məsələ ilə bağlı əsas məsələyə qayıtmaq lazımdır. Onlar sadəcə qadınlar deyillər. Yəni paltarı manekendən, asılqandan asmaq da olar, yaxud qadına da geyindirmək olar!!! Söhbət həyatının bütün illərində ən müxtəlif mərhələlərdə formalaşmış, böyük dünyası olan qadınlardan gedir.

- Yaratdığınız geyimlərdə rəng dairəsi qaydalarına riayət etmək lazımdırmı?

- Xeyr. Ümumiyyətlə, mən onunla deyil, intuisiya ilə işləyirəm. Hətta Vyaçeslav Zaytsev belə mənim rənglə bağlı yaxşı intuisiyamın olduğunu qeyd edib. Rəng elmi mürəkkəb amillərdən biridir. Stilistlər onu öyrənməyə çox vaxt ayırırlar. Ancaq elə də olur ki, bu, təbiət tərəfindən verilir və “barmaq ucları” səviyyəsində bir-biri ilə uyğun olmayanları birləşdirmək mümkündür. Burada “hara, nə, necə, nə ilə” hissi ilə irəli gedirsiniz. Yeri gəlmişkən, eyni yanaşma hər gün də daxil olmaqla, öz görünüşünüzü yaratmaq üçün tətbiq olunur. Burada yenidən köklərə qayıdırıq: hər hansı bir paltarın daxilində böyük bir enerji var, hamısı birlikdə çox gözəl bir şey yaradır.

- Bir çox dizaynerlər geyimlərini ön plana çıxarsalar da, siz hər zaman paltarı geyinən insana müraciət edirsiniz.

- Yalnız! Çünki mənbə ictimaiyyətə çıxdığı paltarı təqdim edən şəxsdir. Mən buna diqqət edirəm və ruhsuz paltar yaratmıram. Milli Azərbaycan geyimindən ilhamlanaraq ona o qədər emosional komponent, o qədər fikirlər qoyuram ki... Yəni bu enerjini hər yerə daşımağa çalışıram. Bu da mütləq özünə NATAVAN paltarı seçmiş insanın enerjisi ilə birləşməlidir. Yalnız bundan sonra canlı və maraqlı olacaq.

- Elə olurmu ki, müştərinin seçdiyi kostyum, sizə görə, ona heç yaraşmır?

- Əlbəttə! Bu halda mən bunu mütləq müştəriyə çatdırıram. Onu başqası ilə əvəz etməyi təklif edir, praktikada ən yaxşı variantı göstərirəm. Hətta insan öz seçimini bəyənsə belə. Ancaq mənim üçün ilk növbədə insanın şəxsiyyətini ortaya çıxarmaq vacibdir! Hər halda, son sözü müştəriyə verərək, yenə də ən yaxşı variantı tapmağa çalışıram. Çünki kommersiya komponenti mənim üçün vacib olsa da, ilk növbədə özümə, işimə hörmət etmək istəyirəm ki, insan məndən ayrılanda geyindiyi paltarın ona yaraşmadığını eşitməsin. Amma burada mənim adım rol oynayır. Xoşbəxtlikdən, qadınlar məni hələ də dinləyirlər. Bəzən bir uğursuz seçimdən sonra ən yaxşı görünüşün axtarışı prosesində nəticəsində müştərinin qarderobuna “gedən” bir neçə başqa variant meydana çıxır. Bununla pulu da zövq olaraq qazanıram.

- Bu, bizneslə məşğul olmaq məsələsində ümumi qəbul edilmiş yanaşmadan uzaqdır...

- Çünki mənim həyata keçirmə siyasətinin qurulmasında birbaşa rol oynayan vicdanım var. Ola bilsin ki, bu, mənim bayağı zənginləşmə yolu ilə irəliləməyimə müəyyən qədər mane olur. Hər halda, vicdan və tərbiyəni kənara atmaq mümkün deyil. Bəzən deyirlər ki, bu yolla pul qazanmaq mümkün deyil. Amma bunun bir qədər səhv fikir olduğunu söyləyirəm. Bunu artıq indiyədək qazandığım təcrübə ilə sübut etmişəm. Eyni zamanda, mən ilk növbədə özüm üçün dürüst və yaxşı insan olaraq qalıram. Yəni mənə üçüncü şəxs tərəfindən məcburi təsdiq bir növ maraqlı deyil. Bu şüurlu mövqedir. Çox erkən anladım ki, hamımız bu həyatı tərk edəcəyik və nə qədər pul əldə etsək, nə qədər yaratsaq da, özümüzlə heç nə aparmayacağıq! Özümüzdən sonra qoyub gedə biləcəyimiz və üzərində uzun müddət işləməli olduğunuz yeganə şey Adımızdır. Yaxşı və ya pis... Vəssalam! Biz yalnız bununla ətrafımızdakı şəxslərin – ailə üzvlərimizin, dostlarımızın, tanışlarımızın, hətta yalnız bir dəfə görüşdüyümüz şəxslərin yadında qalacağıq. Onlara nəyisə başa salan, verən, göstərən elə həmin Müəllim haqqında... Məhz bununla bizim nəcib insan olub-olmamağımızla bağlı xatirələr formalaşır.

- İnsan yaşa dolduqca, həyatın bizə öyrətdiyi şeylərə sahib olur. Bir moda dizaynerində isə buna kolleksiyalarda baxmaq olar. Onlar həyat prizmasından necə qəbul edilir? Bununla bağlı peşman olduğunuz məqamlar varmı?

- Aydındır ki, insan daha təcrübəli olur. Hətta 1 il belə bizi dəyişə bilər. Bəzi hərəkətlərimi təəssüflə xatırlaya bilərəm. Yalnız öz əməllərimi. Emosional baxımdan hirslənməyimi. Küskünlüyümü. Yaş ötdükcə həmin anlarda bəzən uzaqgörən olmayan addımlar atdığımı başa düşə bilərəm. Məsələn, mən idmanı tərk etdim və özümü bərpa edə bilmirəm. İndi anlayıram ki, gördüyün işi heç vaxt atmaq olmaz: uzun müddət qurduğum, tərk etdiyim və geri qayıtdığım, belə demək mümkünsə, sıfırdan başladığım karyeranı. Bu isə müəyyən qəzəb və təəssüf doğurur. Kolleksiyalara gəlincə, aspiranturada oxuduğum üçün bir gün institutda olarkən köhnə tanışımla görüşdüm. Əynində dizaynı və kəsimi məni maraqlandıran köynək var idi. Hətta ağlıma belə bir fikir gəldi ki, bu köynəyin qol hissəsindən mütləq bir parça götürməliyəm. Söhbət əsnasında tanışım sevinclə qeyd etdi ki, görüşəcəyimizi hiss edirdi, çünki mənim (!) yaratdığım köynəyi geyinmişdi. O, mənim çaşqınlığımı görüb 10 il əvvəl, yəni Bakıya təzəcə qayıdanda onu necə aldığını xatırlatdı. Sadəcə özümü “plagiat etmək” istədiyimi anlayanda nə qədər güldüyümü anlatmaq çətindir! Daha sonra xatırladım ki, bu köynək Vyaçeslav Zaytsevlə onun məktəbində müdafiə etdiyim kolleksiyanın bir hissəsi idi və o vaxt gözəl detallar yaratmaq üçün döymə üsulundan istifadə etmişdim. Ancaq indi keçmiş kolleksiyalarımı göstərsəm, hər birinin özünəməxsus xüsusiyyətinin olduğunu görə bilərsiniz. Bundan başqa, o kolleksiyaya baxanda anlayıram ki, bu gün o, çox aktual olardı. Həm də deyərdim ki, yaşla siz həmişə yeni bir şəkildə təqdim edilə bilən əsas şeylərin dəyişməzliyini başa düşürsünüz: müxtəlif parçalar, çaplar, aksessuarlar ilə. Lakin bunlar yüz faiz insanın üzərində “oturan” klassik baxımdan əsasların əsasına çevrilib. Bu, yeni geyimlərdə özünüzü rahat hiss etməyə imkan verir. Anlamaq lazımdır ki, hər şey yaratmaq mümkündür. Bəs bu, hansı müddət ərzində geyiniləcək? Bu, böyük sualdır. Geyimlərin keyfiyyətlə rahatlığın birləşməsi mənim üçün çox önəmlidir. Bunlar iki əsas komponentdir, çünki mən özüm bədəndə və ruhda özümü rahat hiss edən şeyi geyinməyi sevirəm. Qəşəng, dəbli və çox aktual olmalıdır!

- Bəs təkrar etmək? Yoxsa kimsə sizin işinizi təkrar edərsə? Hətta “oğurlayarsa”?

- Əslində, təkrarlama anı mövcud ola bilər. Zaytsevlə birlikdə öyrəndiyim və bu günə qədər yaratmaqdan zövq aldığım xalatları və kaftanları çox sevirəm. Yalnız parçalar dəyişir... Buna görə də onların içində kəlağayı istifadə etməyə başladım. “Oğurluğa” gəlincə, həyatımda elə situasiyalar olub ki, tez-tez naməlum səbəbdən fikrim oğurlansa belə, vəziyyətdən çıxacağımı və başqa bir şeylə çıxış edəcəyimi aydın şəkildə anlayırdım. Daha çox səy sərf etdiyim bir vəziyyətdə tandemdə biri ilə bir şeyə başladığım anlar olub. Amma kiçik tərəfdaşlar mənə yalnız kiçik iştirak təyin etdilər. Mən bu faktı öyrəndim. Amma öz potensialımı bildiyim üçün bu faktı vicdansız bir insanın vicdanına buraxdım. İndi tam məsuliyyətimlə bildirirəm ki, ilk dəfə olaraq mən kəlağayını “palma” geyimində istifadə etmişəm. Həm də mənim geyimlərimin təkrar edildiyini dəfələrlə görmüşəm... Amma bu sahə ilə bağlı məlumatlı inşalar fərqi anlayacaqlar. Əgər geyimin yanına “plagiat”ı qoysanız, mənim xeyrimə olan fərq adi gözlə görünəcək. Belə çıxır ki, əgər mən işlərim “plagiat” edilirsə, deməli, mənim dəyərim var!

- Yaradıcılıq səviyyəsini qorumaq çətindir?

- Bunun çox çətin olduğunu düşünmürəm. Çünki bütün mübarizə özünüzlə gedir. Biz yalnız dünən özümüzdən daha yaxşı ola bilərik. Öz üzərimizdə daha çox işləməyə çalışmalıyıq. Hər zaman deyirəm ki, nə qədərdir ki sağıq oxumalı, öyrənməli, yaratmalı və özümüzü inkişaf etdirməliyik. Gənclərin öz sözlərini demək hüququ var və biz yaşımıza görə özümüzü elə aparmamalıyıq ki, guya onları eşitmirik. Məhz buna görə gənclərə primitiv baxışı olanlara mənfi münasibət bəsləyirəm. Amma gənclər hazırda çox ağıllı və qabaqcıldırlar. Elə təkcə gənclərin qacetlərin virtual dünyasından necə istifadə etdiyini görməyə dəyər. Mən özüm tələbələrimdən, qohumlarımın övladlarından öyrənirəm, bununla bağlı məsləhətlər alıram. Hər şeyi bildiyinə özünü inandırdığın an demək, sadəcə “ölmüsən”. Axı, sən tam həyat hiss etməkdən imtina edirsən. Ya da şəxsiyyət kimi özünüzlə vidalaşmalısınız, çünki inkişaf etməyi dayandırırsınız. İnsan hər şeyi bilə bilməz! Bir şey bizim anlayışımızdan kənardırsa, bu, ayıb deyil. Axı, bunu öyrənmək olar. Əsas odur ki, bununla bağlı arzu olsun! Həyat bir yerdə dayanmır. Təbiətdə fəsillərin dəyişməsi dövri xarakter daşısa da, hər dəfə yeni bir şey gətirir. İnsanlar müəyyən hadisələri, hətta hər gün təkrarlanan hadisələri yaşayırlar: lakin fərqli reallıqlarda. Mükəmməl bilik yoxdur. Maraq da məhz bundadır - hər zaman nəsə öyrənmək. Doğrudur, bir yaradıcı insan kimi qlobal kataklizmlər məni məyus edir və bunlardan mümkün qədər yan keçməyə çalışıram.

- Bəs bu mənada özünü təcrid etmək alınır?

- Bu, bizim reallıqdır. Hər pis vəziyyətin başqa bir tərəfi də var. Heç nə durduğu yerdə baş vermir! Yəni müəyyən vəziyyətlərin tsiklik xarakteri qaçılmazdır. Bəlkə də keçmişdə vəziyyət daha pis idi. Sadəcə, o vaxt internet yox idi və məktubların alıcılarına çatması aylarla vaxt aparırdı. Telefon zənglərinə və ya göndərilən ismarışlara dərhal cavab verilməsini tələb edən indiki dövrün insanlarından fərqli olaraq, ovaxtkı insanlar daha çox səbirli idilər. Bəs bizə “səbr tarixi” ilə bağlı ən yaxın olan 1941-1945-ci illər müharibəsindən onilliklər sonra belə nə qədər insan öz sevdiklərini gözləyiblər? Yəni bəşər sivilizasiyasının hər mərhələsinin, dövrünün müsbət və mənfi tərəfləri var. Bu yaxınlarda bir mühazirə zamanı qeyd etdim ki, bu gün o qədər gözəldir ki, hər şey o qədər inkişaf edib ki, interneti həm yaxşı, həm də pis işlər üçün istifadə edilə bilər. Ancaq bu gün bizə müxtəlif sahələrdə dayanmadan təhsil almaq imkanı verən internetin yaradıcılarına minnətdarlığımı bildirirəm. Onlayn format istənilən məsələlərdə inanılmaz üstünlüklər verir! İşlərimi bu rejimdə apararkən özümü çox rahat hiss edirəm! Paralel olaraq bir neçə şeyi etməyi xoşladığım üçün bəzən çox silahlı “Şiva” olmadığıma görə təəssüflənirəm. Nə qədər çox işin öhdəsindən gəlsəm də... Vaxtımı boş keçirtdiyim vaxtlara görə heyifsilənirəm. Günorta yatmağı necə sevmədiyimi xatırlayıram. Darıxırdım. Çünki maraq sözün əsl mənasında hədsiz dərəcədə böyük idi. Tikməyə başlayan kimi həyatımda darıxmağa yer qalmadı. Xüsusən də 11-12 yaş arası keçid dövründə sözün əsl mənasında özümü yükləyirdim ki, hər cür cəfəng fikirlər haqqında düşünməyim, mənasız işlərlə məşğul olmayım. Basketbol, ​​incəsənət məktəbi, müəllimlərlə dərslər... Yəni işsizlikdən qaçırdım.

- Bəlkə maddi mədəniyyət toplamaq istəyinin ilkin şərtləri məhz o zaman yaranmışdı?

- Bu günə kimi nəsildən-nəslə saxlanılanlarla tanış olmaq, ulu nənələrin sandıqlarında eşələnmək üçün harasa getmək mənim üçün maraqlıdır. Amma ailə qurduqdan sonra hansısa nadir və qədim bir şey haqqında məlumat çıxan kimi bir gecədə qopub ən uzaq yaşayış məntəqələrinə tələsərək getmək artıq mümkün deyil. Lakin içimdə yenə də gəzən və oxuyan, baxan və maraqlanan, seçib axtaran köçəriyəm. Bu, mənim çox xoşuma gəlir. Məndən Azərbaycan mədəniyyətinin əntiq əşyalarını toplamaqda niyə bu qədər həvəsli olduğumu soruşduqda, açıq şəkildə cavab verirəm ki, “mən kiməm?” sualını başa düşməyə imkan verən içimdəki nüvənin dərinliyi məni heyran edir. On bir yaşım olanda anama bu sualı verdiyimi xatırlayıram. Xatırlamadığım bir jurnalda yoqa, ruhların hər cür metafizik köçməsi, üçüncü göz, meditasiya haqqında dərc olunmuş məqalə belə düşünməyə vadar etdi... Yeri gəlmişkən, yoqa mənim həyatıma bir az sonra daxil oldu. Amma sonra anamdan soruşdum: görəsən bu dünyaya niyə gəldiyi, missiyasının nə olduğu barədə düşünübmü? O, heç vaxt belə axmaq işlərlə məşğul olmadığını söylədi. Çünki onun uşaq, ər, ailə dünyasında hər şey aydın, təmiz, düzgün olmalıdır. Çox şadam ki, onun həyatının mənası bu paradiqmaya uyğun gəlir. Təəssüf ki, mənim dünyagörüşüm bir az fərqlidir: cəmiyyət, dünya, qloballıq, nəsillər, əcdadlar, milli mədəniyyəti təbliğ edərkən dəbli geyimlər yaratmaq. Əminəm ki, mən də bu “dilimlərdə” olmalıyam və getməliyəm. Kiməsə nəyisə ötürməli, öyrətməliyəm... Düzdür, illər keçdikcə “pioner həvəsi” bir qədər səngisə də, amma heç yerə getməyib. Məni şənliklər maraqlandırmır, amma özümü “qəribə insanlar” siyahısına da daxil etmirəm. Yeni bir şey öyrənmək və görmək daha vacibdir. Başqa ölkəyə səfər edəndə belə butiklərə deyil, muzeylərə qaçıram! Əgər antik yerlər tapıramsa, bu, əslində, mənim üçün hədiyyədir! Bu yaxınlarda Naxçıvana səfərim zamanı Xalça Muzeyindəki eksponatlarla “ünsiyyət qurmaq”dan həzz aldım: bütün bu gözəlliyi, tarixi yaşamaq və nəfəs almaq. Orada mənə qiymətsiz bir antik hədiyyə təqdim edildi: bir qız mənə nənəsinin gəlinlik paltarını verdi! Xoşbəxtliyimin həddi-hüdudu yox idi!!! Bu, banal qazancla yanaşı, vətəninizin tarixinə də sərmayə qoymağa çalışdığınız zaman etibar və tanınmadır. Mən öz biznesimin manyakıyam və həqiqətən vacib olan bir antikvardan yan keçmək sadəcə qəbuledilməzdir! Vəziyyət elə gətirmişdi ki, bir neçə eksponatı muzeylərdən birinə satdım və buna görə hələ də mütəəssirəm. Amma bəzən onlarla “görüş”ə gedirəm. Axı, bunlar heç vaxt bazara qayıtmayacaq unikal nümunələrdir.

- Təkcə bu deyil... Onlar yox olurlar, itirlər... Fikrimcə, siz könüllü olaraq “saxlamaq və qorumaq” missiyasını üzərinizə götürmüsünüz...

- Mədəni irsi qorumağı və saxlamağı! Uzun müddətdən sonra onun qorunmalı olduğu anlayışına qayıdırıq! Kolleksiyalarım vasitəsilə Azərbaycan mədəniyyətinin irsinə müraciət etdiyim üçün onun dəb üslubuna inteqrasiyasına diqqət yetirirəm...

- Mən bunu “fədakarlıq” adlandırardım...

- Güman ki, belədir... Çünki sevgi və kim olduğumuzu dərk edib nəslimizə ötürmək istəyi çox güclüdür. Bu, bizim kökümüz və hər şeyin özəyidir. Axı, mən Amerikanı yenidən kəşf etməyəcəyəm. Brendlərinin yaşı yüz ildən çox olan məşhur dünya dizaynerlərinin surətini çıxarmaq qeyri-realdır! Tanınmaqla bağlı onların zirvəsinə yüksəlmək üçün biz də eyni yolla getməliyik. Bəli, bu gün çoxlu dizaynerlər var. Lakin onlardan neçəsi bu sahədə davamlı olaraq qala bilir? Kimlik köklərinə söykənməyən brend uzun illər fəaliyyət göstərə bilməyəcək. Mənim üçün əsas nəsnə yenilik, unudulmuş köhnə və göstərə bildiyim hər şeydir... Yalnız bunun sayəsində mən irəli gedə, inkişaf edə və müəyyən uğurlar qazana bilərəm!