
YOLAYRICI
U. Zartman: "Azərbaycan hökuməti Şərqlə-Qərb, Şimalla-Cənub arasında uğurlu xarici siyasət yürüdür"
Müəllif: Fuad HÜSEYNZADƏ Bakı
-Bu günlərdə Azərbaycanda Heydər Əliyevin 90 illiyi qeyd olunur. Ekspertlər onun xüsusilə balanslaşdırılmış xarici siyasətin qurulmasındakı xidmətlərini qeyd edir (ölkə bu gün də həmin siyasətə sadiqdir). Ya Qərbpərəst, ya da Rusiyapərəst mövqe nümayiş etdirən qonşu dövlətləri nəzərə alsaq, bu siyasətin uğuru nədən ibarətdir? Azərbaycan haqqında çoxsaylı monoqrafiya və kitabların, həmçinin "Asiyanın Xəzər qapısı" kitabının müəllifi kimi, bu haqda fikirləriniz maraqlı olardı?
- Azərbaycan coğrafi baxımdan nəinki Avropadan ön Asiyaya gedən əsas ticarət və iqtisadi yolların kəsişməsində, həm dəöz geosiyasi iddiaları olan nəhəng fövqəldövlətlərin maraqlarının toqquşduğu mərkəzdə yerləşir. QərbləŞərq arasında özünəməxsus "körpü" olmaq bütün mənalarda faydalı olsa da, bu mövqeyə sadiq qalmaq üçün böyük şücaət və diplomatik zirəklik də tələb olunur. Odur ki, Azərbaycanın "güclülər və nüfuzlular" arasında manevr etməkdən başqa yolu yoxdur. Heydər Əliyevin müstəqillik illərindən etibarən çalışdığıəsas məqamlardan biri Azərbaycanın Rusiyadan və Amerikadan maddi asılılığının olmamasıdır. Bu, Bakıya heç kəsin maraqlarına boyun əyməmək və eyni zamanda regionun nüfuzlu oyunçularından heç biri ilə münasibətləri korlamamaq imkanı verir.
Azərbaycanın şimal qonşusu - Rusiyaya gəlincə, Bakının onunla münasibəti sanki kifayət qədər hamardır. Amma eyni zamanda onların arasında etibarlılıq yoxdur, vacib regional məsələlərin həllinə yanaşmalarda fərqlər var və nəhayət, milli maraqlar müxtəlifdir.
Azərbaycanın Türkmənistan və Qazaxıstanla da münasibətləri hamardır. Amma Astana iqtisadiyyat, xüsusilə də enerji məsələlərində Azərbaycanın ən etibarlı tərəfdaşlarından biridirsə, Aşqabadla münasibətlər o qədər də yaxşı deyil.
Bununla yanaşı, bu münasibətlərdə sağlam praqmatizm var, hər iki Xəzəryanı ölkənin tezliklə Xəzərin dibi ilə qaz xəttinin çəkilməsindəümumi dil tapma şansı yüksəkdir. Çünki onların rəqiblərəçevrilməsi yalnız öz milli maraqlarına zərbə vurardı.
Cənubi Qafqazdakı coğrafi qonşularla münasibətlərə gəlincə, Bakı burada da xarici siyasətindəçoxşaxəliliyi qoruyub saxlayır. Lakin onun bu qonşuları ilə münasibətlərindəçətin ki, tezliklə hər hansı dəyişiklik olsun. Bakının Gür-cüstanla çox sıx, tərəfdaş münasibətləri var və Tbilisidə hökumətin dəyişməsi yəqin ki, bu münasibətlərə mənfi təsir göstərməyəcək. Analoji vəziyyət Azərbaycan-Ermənistan münasibətlərinə də aiddir - iki ölkə arasında qarşıdurma davam edəcək və düyünün sonda Bakı iləİrəvan arasında hərbi toqquşmalarla açılacağı istisna deyil.
Nəhayət, Azərbaycan üçün maraqlı, son dərəcə vacib olan iki qonşu ilə münasibətləri əksər parametrlərə görə, heç də tam hamar deyil. Və onun daha da pisləşməsi (İranla) və yaxın qonşunun digər qonşu ilə münaqişəyə cəlb olunması (Türkiyə) ehtimalı var.
- Rusiya digər postsovet ölkələrini özünün regional inteqrasiya layihələri olan Avrasiya və gömrük ittifaqlarına dəvət edir. Bəzi ölkələr artıq bu birliklərə qoşulublar, digərləri hələ düşünür, bir başqaları isə belə ittifaqa qoşulmağa artıq mənfi münasibətini ortaya qoyub. Azərbaycan müstəqil yol seçmiş dövlətlər sırasındadır. Bu mövqeyi necə qiymətləndirirsiniz?
- Azərbaycanın özünü təmin edən və istənilən postsovet birliyindən iqtisadi cəhətdən müstəqil dövlət olduğunu artıq qeyd etdim. Azərbaycanın postsovet təşkilatları iləəlaqədən əldə edəcəyi qazanc və ya üzləşəcəyi itkilərə nəzər salmazdan əvvəl bu "birlik səyləri"ndə məqsədin nədən ibarət olduğunu, orada potensial olaraq kimlərin maraqlı olduqlarını anlamaq lazımdır. Azərbaycan üçün beynəlxalq arenada Rusiya ilə sıx əməkdaşlıq heç də hər zaman sərfəli deyilsə, Bakının öz xarici siyasətini yürütməsi üçün hansı alternativ yolları var?
Artıq iqtisadi və siyasi baxımdan yetkin dövlət olan Azərbaycan, ş
MƏSLƏHƏT GÖR: