
LEGİTİMLİK QITLIĞI
ABŞ-ın Qlobal Maraqlar Mərkəzinin prezidenti Nikolay Zlobinin "R+" jurnalına müsahibəsi
Müəllif: Ceyhun NƏCƏFOV Bakı
Krımın Rusiyaya birləşdirilməsi, Ukraynanın cənub-şərqindəki təlatümlər "soyuq müharibə"nin bərpasının mümkünlüyü haqda söz-söhbətləri yenidən aktuallaşdırıb. Bununla yanaşı, Ukrayna hökuməti ölkədə sabitliyin pozulmasına giörə Moskvanı günahlandırır, Rusiya isə ittihamları rədd edərək, Kiyevi ölkənin rusdilli əhalisi ilə razılığa gəlməyə çağırır. ABŞ, Aİ, Rusiya və Ukrayna arasında Cenevrədə aparılan danışıqlar vəziyyətin normallaşdırılmasına dair razılaşmanın imzalanması ilə bitsə də, müqavilənin maddələrinə uyğun irəliləyişlər müşahidə olunmur. Bəs vəziyyət bundan sonra istər Ukrayna, istər region, istərsə də beynəlxalq münasibətlər sistemi üçün necə inkişaf edə bilər? Tanınmış tarixçi və publisist, Vaşinqtonda yaşayan Nikolay Zlobin vəziyyətlə bağlı fikirlərini "R+" ilə bölüşüb.
- Cenevrədə imzalanmış razılaşmaya baxmayaraq, Ukraynada gərginlik davam edir. Razılaşma nədən işə yaramadı?
- Cenevrədə əldə edilmiş razılaşmanın məzmunu kifayət qədər boşdur və fevralın 25-də Kiyevdə imzalanmış və avropalı nazirlər tərəfindən təsdiqlənmiş müqaviləni xatırladır. Məlum olduğu kimi, həmin razılaşmaya əməl olunmadı. Cenevrə razılaşmasına gəlincə, orada konkret mexanizmlər, şərtlərə əməl edilməsi müddəti göstərilməyib. Bütün bunlar müqavilənin boş kağızdan başqa bir şey olmadığını göstərir. Siyasi əhəmiyyət baxımından Cenevrə razılaşması bir vacib amili müəyyən mənada özündə əks etdirir - Ukraynada vəziyyətin nizamlanmasına aid olan hər şey Rusiya ilə ABŞ arasındakı dialoq çərçivəsində çözülməlidir. Halbuki, istər Moskva, istərsə də Vaşinqton, ilk növbədə, ukraynalıların öz aralarında razılığa gəlməli olduqlarını bildirir. Cenevrədə keçirilən görüşdə Ukrayna hadisələrinin yaşandığı dövrdə ilk dəfə olaraq Moskva ilə Vaşinqton arasında dialoqun vacibliyinə dair fikir səsləndirilib. Hazırda ABŞ Rusiyaya qarşı kifayət qədər sərt mövqedədir. Amma bu mövqe siyasi cəhətdən sərt olsa da, ümumilikdə məzmunsuzdur. Amerika administrasiyası nə etməli olduğunu tam anlamır. Bu isə ABŞ-ın gələcək addımlarının nədən ibarət olacağını hesablaya bilməyən Moskvanın proseslərə müdaxiləsinə səbəb olur. Vaşinqtonun hansı vəziyyətdə necə addım atacağı adətən əvvəlcədən təxmin olunur. Konqresdə, Nümayəndələr palatasında, Amerika mətbuatında, siyasi elitada debatlar gedir və onlar Vaşinqtonun siyasətinin hansı istiqamətə yönələcəyini təxmin etməyə imkan verir. Amma indi bu, yoxdur ABŞ kifayət qədər gözlənilməz addımlar ata bilər. Yəni, Vaşinqton potensial olaraq heç bir addım atmaya, yaxud əksinə, ortaya son dərəcə sərt mövqe qoya bilər. Hələlik belə bir pat vəziyyəti yaranıb. Üstəlik, danışıqlarda iştirak etmiş 4 tərəfin hər biri razılaşmaya fərqli yanaşır. Razılaşmanın yeganə müsbət tərəfi Ukraynaya avropalı müşahidəçilərin göndərilməsi qərarıdır. Bu, Ukraynada baş verənlər haqda az-çox obyektiv məlumat almaq imkanı yaradır. Ümumilikdə isə Cenevrə razılaşmasına böyük ümidlər bəsləməyə dəyməz.
- Yəni, ABŞ Ukraynada yaşananlara təsir göstərmək üçün heç bir konkret mexanizmə malik deyil?
- Artıq ABŞ-ın, ardınca isə Avropanın Rusiyaya qarşı siyasətlərində fundamental dəyişikliklərə gedəcəkləri aydındır. Bu proses bir neçə il çəkəcək. Hazırda Rusiyada saymazyana, qələbəlik əhvalı hökm sürür. Orada anlamırlar ki, ABŞ buzqıran gəmi kimi çox ləng hərəkətə gəlir. İndi Vaşinqton Rusiya ilə bağlı son bir neçə ildə apardığı siyasətinə yenidən baxır. Amerikada hesab edirlər ki, son illərin siyasəti özünü tam doğrulutmayıb. Amerikalılar məyusluqla bildirirlər ki, Rusiya müttəfiq, dost ölkə deyilmiş, onunla ümumi siyasi dil tapılması mümkün deyil. Müəyyən mənada qarşısıalınma siyasətinə qayıdılacaq. Amerikanın siyasətində bu istiqamətdə hərəkətə artıq başlanılıb. Rusiya "Böyük səkkizlik"də olmayacaq, onun digər beynəlxalq arenalarda iştirakı da dayandırılacaq və ya ciddi şəkildə məhdudlaşdırılacaq. Bu tendensiya illərlə davam edəcək. Hazırda Rusiya amerikalıları şoka salıb, son dərəcə məyus edib. Onlar hesablamalarındakı bu dərəcədə səhvin səbəbləri haqda düşünürlər. Problem ondadır ki, Amerika administrasiyası Ukraynada baş verənlərə təsir mexanizmləri axtara-axtara, bir növ, qarşısıalınma siyasətinə, yəni, faktiki olaraq, "soyuq müharibə" dövrüna qayıtmaq qərarına gəlib. Burada yeni heç nə yoxdur. ABŞ öz stereotiplərini qıra bilmədi. O, Rusiyanı əslində olduğu kimi deyil, görmək istədiyi kimi görürdü. Yəni, Rusiyaya "soyuq müharibə"də qlobal məğlubiyyət almış dövlət kimi yanaşılırdı. Sanki Moskva "soyuq müharibə"də məğlub olduğu üçün qalib tərəfin məsləhətlərinə, inkişaf yolunun seçilməsində tövsiyələrinə ehtiyac duyur. Əgər 90-cı illərdə bunun mənası var idisə, bu gün Rusiyaya belə yanaşmaq doğru deyil. Sünki "soyuq müharibə"ni Rusiya deyil, SSRİ uduzmuşdu. Rusiyanı olduğu kimi qəbul etməyin, onunla işləməyin lazımlılığına dair fikirlər ortaya çıxan kimi, Vaşinqtonda korrupsiya, insan haqlarının pozulması, qanlı rejim kimi mövzularda diskussiyalara start verilir. ABŞ-ın bu mövqeyi siyasət sayıla bilməz. Bu, siyasətin təqlididir.
- Bəs Avropa Rusiyaya qarşı hansı addımları atacaq?
- Son aylarda Avropa və ABŞ avropalılarla Rusiyanın iqtisadi əlaqələrinin nə qədər bir-birinə bağlı olduğunu anlayıblar. Amerikada və Avropa İttifaqında indiyədək bunu anlamırdılar. İndi söhbət Amerikanın avropalılar üçün Rusiyanı əvəz edə bilib-bilməyəcəyindən və bu prosesin nə qədər çəkəcəyindən gedir. Məsələn, hazırda avropalılar üçün yeni Marşal planı məsələsi həll edilir. ABŞ iqtisadiyyatının özünün o qədər də yaxşı dönəmini yaşamaması üzündən bu, bir qədər çətindir. Amma Avropanın Rusiyadan ayrılması planı müzakirə olunur.
Digər məsələ təhlükəsizlik mövzusudur. İndi Qərb Rusiyanın və postsovet məkanının özünün təhlükəsizliyin təmini sahəsində daxil edilməsinə qəti şəkildə qarşı çıxır. İndi Aİ və ABŞ Avropanın qlobal təhlükəsizliyi haqda yenidən düşünmək, təhlükəsizlik sərhədini Rusiya ilə sərhədədək uzatmaq niyyətindədirlər. Bu, Avropanın ABŞ-dan asılılığını bir qədər də artıracaq - avropalılar "soyuq müharibə" dövründə olduğu kimi, Amerikanın "təhlükəsizlik çətiri"nə ehtiyac duyacaq, hərbi xərcləri artırmalı olacaqlar. Ukraynada yaşananlar bütünlükdə beynəlxalq təşkilatlar sistemindəki kollapsı üzə çıxardı. Ukraynada vəziyyəti nə BMT, nə ATƏT idarə edə bildi. Belə olan təqdirdə NATO-nun artıq yalnız hərbi blok kimi yox, həm də hərbi-siyasi təşkilat kimi mövcudluğuna maraq artır. Avropa birmənalı olaraq ABŞ-ın nəzarət zonasında qalacaq.
- Ukrayna hökuməti ölkənin cənub-şərqində dövlətin ərazi bütövlüyünün qorunması məqsədilə antiterror əməliyyatlarına başlanıldığını elan edib. Amma orada heç nə baş vermir. Ukrayna ordusu gözə dəymir...
- Görünən odur ki, Ukraynanın ordusu yoxdur. Hətta lokal əməliyyatları həyata keçirəcək xüsusi dəstələr də yoxdur. Axı indi Ukraynada miqyaslı hərbi əməliyyatların aparılmasına ehtiyac yoxdur. Orada peşəkar, sürətli hərbi birləşmələrə ehtiyac var. Bütün problemlər Kiyev hökumətinin silahlı qüvvələr və xüsusi xidmət orqanları arasında ciddi legitimlik defisiti olmasındadır. Onlar öz legitimliklərini sübut edə, verdikləri qərarların icra ediləcəyinə əmin ola bilmirlər. Ukrayna hökuməti qismən siyasi zəiflik də nümayiş etdirir və bu da müəyyən dərəcədə legitimliyin olmaması ilə bağlıdır. Onlar vəziyyətə tam nəzarət etmirlər. Bəzən adama elə gəlir ki, hökumət qəsdən şərq regionlarına qarşı davranışı ilə Rusiyanı təxribata çəkir və məqsəd sonda Rusiyanın tam izqoya çevrilməsinə nail olmaqdır. Kiyevdə hakimiyyətə gələn insanlar niyə şərq əyalətlərilə məşğul olmurlar? Onlar nə həmin bölgələrə səfərlər edir, nə mövqelərini orada yaşayan insanların nəzərinə çatdırır, nə ordu quruculuğu ilə məşğul olurlar. Bunun əvəzində yenidən Aİ ilə tərəfdaşlıq haqda razılaşmaya qayıdıblar. Ukraynanın hazırkı hakimiyyəti üçün yeganə çıxış yolu bu ilin mayında prezident seçkisinin keçirilməsidir. Vətəndaş müharibəsinə getməyə onlara vicdanları yol verməyəcək. Ukraynanın cənub və şərq bölgələrində vəziyyət Rusiyanın mövqeyindən asılıdır. Ümid edək ki, Rusiya Ukraynada seçkinin keçirilməsinə imkan yaradacaq.
- Güc strukturları başıpozuq halda olduğu şəraitdə, rusiyapərəst dalğa Ukraynanın regionlarından Kiyevədək gedib çıxa bilərmi?
- Dalğanın Kiyevədək gedəcəyini düşünmürəm. Hətta şərq və cənub-şərq regionlarında belə, Rusiyaya kütləvi dəstək yoxdur. Fikir versəniz görərsiniz ki, bu bölgələrdə milyonlarla insan yaşasa da, Donbaskda, Luqanskda və digər şəhərlərdə etiraz aksiyalarına bir neçə min insan çıxır. Həmin regionlarda yaşayan əksər ukraynalılar Moskvaya nə qədər xoş yanaşsalar da, Krımdakı vəziyyətə görə Rusiyadan incik düşüblər. Məşhur ukraynalı siyasətçilərdən biri mənə deyir ki, ukraynalılar Rusiyanın hərəkətlərini anlamırlar. Axı ukraynalılar Krımı Rusiyadan zorla qoparmayıblar, işğal etməyiblər. Onlar Krım torpaqları uğrunda Rusiyaya qarşı vuruşmayıblar. Rusiyanın özü 1954-cü ildə Krımı onlara verib və 1992-ci ildə bunu bir daha təkrarlayıb. İndi isə Moskva verdiyi hədiyyəni geri alır və ukraynalıları alçaltmaqda davam edir. Bu inciklik hissi ölkənin şərq regionlarında da var. Əslində Ukraynanın şərqində və cənub-şərqində Rusiyanın kütləvi şəkildə dəstəklənməsindən söhbət getmir. Bunu həmin regionlardakı separatçıların liderləri də hiss edirlər. Kiyev bu regionların əhalisinə cəlbedici təkliflər verməlidir. Əks təqdirdə bu təkliflər Moskvadan gələcək. Amma Donbasın və digər regionların Rusiyaya qoşulması Putinə sərf etmir. Bu, əsl siyasi intihar olardı. Hələlik Ukrayna regionlarında yaşayan əhalinin əksəriyyəti küçələrə çıxmır. Odur ki, Rusiyapərəst dalğanın şərq və cənub-şərq regionlarından kənara çıxacağını düşünmürəm.
Əgər gələn ay seçki keçirmək mümkün olacaqsa, bu ölkə legitim hakimiyyət əldə edəcək. Əks təqdirdə, Ukraynada son dərəcə təhlükəli vəziyyət yaranacaq. Ölkənin parçalanması heç kimə sərf etmir. Ukraynanın dövlətin parçalanması planının reallaşması üçün poliqona çevrilməsinə imkan vermək olmaz. Bu, həmin ssenarinin digər dövlətlərə də keçə bilməsi təhlükəsini yaradar. Hələlik Ukrayna hakimiyyəti necə deyərlər, küçədə sahibsiz qalıb. Yarım ildir hakimiyyəti heç kim götürə bilmir. Seçki Ukraynanın bir hissəsində keçirilsə belə, vəziyyətə aydınlıq gələcək. Legitim hakimiyyət səsvermədə iştirak etməyən regionların nədən narazı olduğunu müəyyənləşdirəcək, onlarla dialoq aparacaq və s. Amma seçkidən sonra vəziyyət gərginləşəcək. Çünki legitim hakimiyyətin olduğu ölkədə silahlı qruplaşmaların və xarici qüvvələrin imkanları xeyli məhdudlaşacaq.
- Rusiya qaz təchizatı məsələsində təzyiqlər göstərməklə Kiyevin loyallığına nail ola bilərmi?
- Ukrayna hökumətinin bir qədər sözəbaxan olması mümkündür. Amma qazın kəsilməsindən Ukrayna xalqı əziyyət çəkəcək. Rusiya qardaş Ukrayna xalqı haqda danışsa da, dəfələrlə bu ölkəyə qaz nəqlini dayandırıb. Ukrayna hakimiyyəti ilə mübarizə aparmaq olar. Amma Ukrayna xalqı ilə mübarizə böyük yanlışlıq olardı. Qaz tədarükü sahəsində Kiyevin sıxılması ukraynalıları yalnız qıcıqlandıracaq. Rusiyanın əsas biznesi qaz ixracıdır. Bu məsələdə etibarlı tərəfdaş və tədarükçü imici çox vacibdir. Bu imicin itirilməsi çox asandır. Ukraynanın istifadə etdiyi qazın pulunu ödəməli olduğu aydındır. Amma Ukrayna xalqının boğazına bıçaq dayamaq da lazım deyil. Hazırda Ukraynanın pulu yoxdur. Burada fərqli həll variantının tapılması daha məqsədəuyğundur. Qaza görə borcun qaytarılmasının Rusiya üçün heç bir əhəmiyyəti yoxdur. Nəqlin dayandırılması isə ukraynalılarda Rusiyaya qarşı olan şübhələri daha da artıracaq.
MƏSLƏHƏT GÖR: