
BRÜSSELİN "MANEVRLƏRİ"
Aİ Sürix protokollarını "diriltmək" istəyir?
Müəllif: Sahil İsgəndərov, politoloq Bakı
Məlum olduğu kimi, Aİ-nin "Şərq tərəfdaşlığı" proqramı çərçivəsində qurumla Ermənistan arasında Assosiativ Sazişin və azad ticarət zonası haqqında razılaşmanın imzalanması planı iflasa uğradı. Buna Ermənistan prezidentinin ölkəsinin Gömrük İttifaqına (Gİ) qoşulmağa hazırlaşmasını, Avrasiya İttifaqının yaradılması prosesində fəal iştirak edəcəyini açıqlaması səbəb oldu. Doğrudur, bununla yanaşı, İrevan Aİ ilə Assosiativ Saziş imzalamaq arzusunda qaldığını da qeyd edib. Amma bu, prosesin iflasa uğramasının qarşısını ala bilməyib. Brüssel Ermənistanın eyni zamanda bir-birinə zidd iki layihədə iştirakının mümkünsüzlüyünü birmənalı şəkildə bəyan edib. Beləliklə, Ermənistanın ənənəvi "eyni vaxtda iki kürsüdə əyləşmək" siyasəti Aİ tərəfindən rədd olunub.
Amma bütün bunlar Brüsselin Ermənistanı öz nüfuz dairəsinə çəkmək cəhdlərindən imtina edəcəyi anlamına gəlmir. Bəs o, buna hansı yolla nail olmaq fikrindədir?
Son aylarda baş verən bəzi hadisələr göstərir ki, Aİ məqsədinə Sürix protokollarını yenidən gündəmə gətirməklə nail olmaq fikrindədir. Ermənistan rəhbərliyinin Moskvanın xeyrinə seçim etməsi bəzi erməni analitiklər tərəfindən Ermənistan-Türkiyə münasibətlərinin normallaşdırılması prosesinin iflası ilə əlaqələndirilir. Onların fikrincə, İrəvanın son qərarında Brüsselin Türkiyəni Sürix protokollarını imzalamağa, Ermənistanla sərhədləri açmağa məcbur edəcəyinə zəmanət verməməsi də rol oynayıb. Bu üzdən də Ermənistan hakimiyyətinin qərarı Aİ üçün gözlənilməz olmamalı idi. Maraqlıdır ki, rəsmi İrəvandan fərqli olaraq, ekspertlər prosesin pozulmasına görə məsuliyyəti Ankaranın boynuna atmır. Bundan başqa, ilk destruktiv addım hələ 2010-cu ilin əvvəllərində Ermənistan Konstitusiya Məhkəməsi tərəfindən atılmışdı. Xatırladaq ki, məhkəmə Sürix protokollarını ölkə Konstitusiyasına uyğun saysa da, sənədin 1915-ci ildə Osmanlı İmperiyasında baş verənlərin araşdırılması ilə bağlı beynəlxalq komissiyanın yaradılması hissəsinə çoxsaylı dəyişikliklərin edilməli olduğunu açıqlamışdı. Nəticədə Ankara da Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə dair yeni tələblər irəli sürmüşdü.
Ermənistanın son seçiminin Sürix prosesinin iflası ilə əlaqələndirilməsinə Ermənistan parlamentinin spikeri Ovik Abramyanın oktyabrın 15-dəki çıxışında da görmək mümkün idi. Həmin gün Monteneqronun Budva şəhərində Avropa ermənilərinin Avropa Parlamentində keçirilən III qurultayında çıxış edən Abramyan de- yib: "Ermənistan acı tarixi xatirələri unudaraq heç bir ilkin şərt irəli sürmədən qonşu Türkiyə ilə normal münasibətlər qurmaq istəyirdi. Ermənistan rəhbərliyi həm daxildən, həm də diaspora tərəfindən ciddi təzyiqlərin olmasına rəğmən, bu addımı atmışdı. Biz bu siyasəti təqdir edən avropalı və amerikalı tərəfdaşlarımızın Türkiyənin konstruktiv mövqe ortaya qoymasına nail olacağına ümid ediridk. Amma bu, baş vermədi - Türkiyənin antierməni siyasətində heç bir dəyişiklik olmadı. Nəticədə Ermənistan Avropa ilə yeni, birbaşa körpülər qurmaq imkanından məhrum oldu". Başqa sözlə, O. Abramyan Qərbi Türki- yəyə təcavüzkar Ermənistan qarşısında güzəştə getməsi üçün lazımi təzyiq göstərməməkdə də günahlandırır. Bu bəyanatın iki məqsəd güddüyünü guman etmək mümkündür:
1) Rəsmi İrəvana ölkə rəhbərliyinin Gİ-yə üzvlük qərarını sərt tənqid edən Aİ, erməni diasporu və müxalifət qarşısında haqq qazandırmaq;
2) Qərbin Ermənistan-Türkiyə sərhədlərinin açılması məsələsində Ankaraya təzyiqinə nail olmaq və bununla da eyni vaxtda həm Rusiyadan, həm də Aİ-dən qazanc əldə etmək.
Bununla yanaşı, Brüssel cəsarətsiz də olsa, müəyyən addımlar atmaqdadır. Məsələn, sentyabrın 19-da Avropa Parlamentində Ermənistan-Türkiyə münasibətləri müzakirə olunub. Müzakirələrdə türk jurnalist Ç. Aktar və erməni politoloq R.Kirakosyan da iştirak ediblər. Onlar Sürix protokollarının müzakirəsini bərpa etməyin mümkün olub-olmadığını, iki ölkə arasında münasibətlərin yaxşılaşdırılması üçün hansı addımların atıla biləcəyini müzakirə ediblər. Ç.Aktar çıxışında Türkiyədə Azərbaycan amilinin böyük rol oynamaqda davam etdiyini, Bakının isə bu məsələ ilə bağlı mövqeyinin aydın olduğunu söyləyib: "Nə qədər ki, Ermənistan Dağlıq Qarabağın işğalına son qoymayıb, Türkiyə onunla münasibətlərini yaxşılaşdırmamalıdır".
Türkiyənin Aİ-dəki nümayəndəsi S.Enel isə "Azadlıq" radiosuna açıqlamasında Ermənistan-Türkiyə münasibətlərinin normallaşmasının birbaşa Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həlli prosesindəki irəliləyişə, daha dəqiqi, işğal altındakı Azərbaycan torpaqlarının azad edilməsinə bağlı olduğunu söyləyib.
Türkiyənin xarici işlər naziri Ə.Davudoğlunun İsveçrəyə rəsmi səfəri çərçivəsində etdiyi çıxışının da məğzi oxşar olub. O, ölkəsinin Ermənistanla münasibətlərin normallaşdırılmasına önəm verdiyini, lakin bunun üçün Azərbaycan torpaqlarının işğalına son qoyulmasının vacibliyini bildirib.
Bəzi məlumatlara görə, bu gün həm Brüssel, həm də bir sıra digər dövlətlər həqiqətən də Sürix protokollarının yenidən müzakirəyə çıxarılması üçün Türkiyəyə təzyiq göstərirlər. Artıq şirnikləndirmə siyasətinə də əl atılıb. Məsələn, bu yaxınlarda Aİ Türkiyənin quruma üzvlüyülə bağlı danışıqlarda yeni mərhələyə başlamağa hazır olduğunu bəyan edib. Qurum növbəti danışıqların noyabrın 5-də Brüsseldə keçirilməsinin mümkün olduğunu açıqlayıb. Bu, çətin ki, təsadüf olsun. Çünki sözügedən proses Türkiyədə iyulda baş vermiş etiraz aksiyalarının ardından məhz Aİ-nin təşəbbüsü ilə dayandırılıb.
Bütün yaşananlara rəğmən, Sürix protokollarının növbəti dəfə gündəmə gətirilməsinin də iflasla nəticələnəcəyini düşünmək olar. Son iki ildə İrəvan ölkə prezidenti və baş prokurorunun simasında Türkiyənin özünə qarşı ciddi ərazi iddiaları irəli sürüb. Belə olan halda Sürix protokollarını yenidən gündəmə gətirməyə çalışanlar cəhdlərinin faydasızlığını anlamalıdırlar. Digər tərəfdən, onlar bütün parametrlərə görə Cənubi Qafqazın lideri olan Azərbaycanın reaksiyasına etinasızlıq göstərmək iqtidarında da deyillər. Azərbaycan isə hələ 2009-cu ilin oktyabrında Sürix protokollarının imzalanmasından dərhal sonra özünün sərt və ədalətli mövqeyini ortaya qoymuşdu. Onlar həqiqətənmi keçən dövr ərzində nələrinsə dəyişdiyini düşünürlər? Bu zaman kəsiyində nəsə dəyişibsə də, bu, Azərbaycanın gündən-günə artan qüdrətidir - həm iqtisadi, həm də hərbi-siyasi sahədə. Üstəlik, cəmi bir neçə ay əvvəl Azərbaycanın Avropanın enerji təhlükəsizliyinin təminindəki rolu rəsmiləşdirilib - Avropaya qaz ixracı üçün TAP layihəsi seçilib, Avropa şirkətlərilə Azərbaycan qazının alqı-satqısı ilə bağlı müqavilələr imzalanıb. Gələn il istismara verilməsi planlaşdırılan Bakı-Tbilisi-Qars dəmir yolunun inşası başa çatdıqdan sonra isə Azərbaycan Mərkəzi Asiya ilə Avropanı birləşdirən ciddi nəqliyyat bəndinə çevriləcək.
Beləliklə, təcavüzkar və təcrid durumda olan Ermənistana görə heç bir mənası olmayan Sürix protokollarının yenidən gündəmə gətirilməsinə dəyərmi?
MƏSLƏHƏT GÖR: