
YENİ KÖHNƏ ÇAĞIRIŞLAR
Azərbaycan çoxvektorlu xarici siyasətini həyata keçirməyə davam edəcək
Müəllif: Dr. Mehmet Seyfettin Erol, politoloq Ankara
Azərbaycan Qafqazın dəyişən geosiyasi mühitində mühüm yer tutduğu üçün burada keçirilmiş prezident seçkiləri də şübhəsiz ki, ölkənin daxili və xarici siyasətində çox mühüm rol oynamaqdadır. Nəticələr Azərbaycan xalqının, həm də beynəlxalq ictimaiyyətin gözlədiyi kimi oldu, "sabitlik" və "inkişaf" xəttini əsas tutan İlham Əliyevin 85% səslə prezident seçilməsi Azərbaycan xalqının öz liderinə etibar etdiyini və onun siyasətini dəstəklədiyini göstərir. Ancaq bu dəstəyin ölkənin hakim elitası üzərinə xüsusi öhdəliklər qoyduğunu da unutmaq olmaz. Yeni ittifaqlar, prioritetlər və yeni dostların axtarışı kimi hallar da üçüncü dövrdə daha mühüm rol oynayacaqdır. Rəhbərlik ölkədə sabitliyin qorunması, regional və qlobal miqyasda dövlətin xarici siyasi maraqlarını gücləndirmək üçün öz səylərini davam etdirəcəkdir. Azərbaycanın xarici siyasətinin tarazlaşdırılmış və çoxvektorlu, ölkə maraqlarını nəzərə alan, güc balansının əsasında qurulması təbii ki, dunya ictimaiyyətinin nəzərindən yayınmır. Məhz bu vəzifələr həyata keçirilərkən mövcud siyasət, strategiyalar və vasitələr arasında balansı qoruya bilmək çox vacibdir. Bu baxımdan, Azərbaycan xarici siyasətin həyata keçirilməsində bir sıra məsələlərlə qarşılaşacaq.
"Rusiya faktoru"
Yaxın gələcəkdə Rusiyanın bölgədəki aktiv xarici siyasətinin Azərbaycanın qarşısına yeni vəzifələr qoyacağı üçün, ölkə Rusiya faktoruna daha çox diqqət ayıraraq yeni yanaşmaları inkişaf etdirəcək.
Bir tərəfdən Gömrük İttifaqı çərçivəsində Rusiyanın yeni inteqrasiya siyasəti və bu siyasətin Qafqaz istiqaməti, o biri tərəfdən təkqütblü dünya sistemini inkar edən Asiya - Avrasya siyasəti (ŞƏT və BRİCS), ABŞ-la olan dolaşıq münasibətlər şübhəsiz ki, qlobal müstəvidə mövqelərin də- yişdirilməsini zəruri edir. "Sərt" və "yumşaq güc"dən istifadə edərək inkişaf edən Gömrük İttifaqı Rusiyaya şans verir ki, Belarus və Qazaxıstan, zaman keçdikcə isə bəlkə də bütün postsovet ölkələrinin vasitəsilə öz mövqeyini gücləndirsin. Bu vəziyyətdə üç dövlətin - Ukrayna, Özbəkistan və Azərbaycanın həmin İttifaqa üzvlüyü Rusiya üçün vacibdir. Ukrayna Qara dənizə, Balkan və Şərqi Avropaya, Özbəkistan Mərkəzi və Cənubi Asiyaya, Azərbaycan isə Qafqaz, İran və Yaxın Şərqə olan çıxışı açmış olur. Rusiya bu ölkələrin iştirakı olmadan Gömrük İttifaqı kimi yeni inteqrasiya layihələrinin müvəffəqiyyətsizliyinə əmindir. Buna görə də Kreml bütün səyləri bu ölkələri əməkdaşlığa cəlb etmək üçün yönəldəcək. Belə nəticəyə gəlmək olar ki, Azərbaycanın Gömrük İttifaqından kənarda qalması Rusiyanı narahat edəcək və ola bilsin ki, Rusiya bu istiqamətdə təzyiqi artıra-caqdır.
Ermənistanın Gömruk İttifaqında iştirakı
Bu ilin iyul ayında, Ermənistan Avropa İttifgaqı ilə imzalanacaq "Azad Ticarət Sazişi" ilə bağlı danışıqların başa çatdığını elan etdi. Lakin sentyabrın əvvəllərində İrəvan bu razılaşmaların əksinə olaraq Gömrük İttifaqına daxil olacağını və Avrasiya İqtisadi Birliyinin yaradılmasında iştirak edəcəyini elan etdi.
2011-ci ildə Gömrük İttifaqını müdafiə edən İrəvan sonra Aİ-yə doğru sərt dönüş etdi ki, bu da bölgədəki yeni bir balansı əks etdirirdi. Bu il təzədən Rusyaya doğru meyil etməsi isə ilk növbədə Azərbaycan və Qərb üçün yeni qüvvələr nicbəti deməkdir. Region ölkələri ya "Yeni Rusiya"nın təsir dairəsinə daxil olmalı "ya da ilk növbədə öz aralarında əməkdaşlığı dərinləşdirərək müstəqilliklərini qoruyub saxlamalıdırlar. Başqa sözlə, onlar ya Rusiya ilə" ya da Rusiyasız hərəkət edəcəklər. Bu vəziyyətdə onlar neytrallığı çətin qoruya bilsinlər. Ən azı, buna bir çox təzyiq vasitələri əlində olan Rusiya imkan verməyəcək.
Rusiyanin nəzərində bölgədəki hər bir qarşıdurma daxili və ya re-gional münaqişə deməkdir. Dağlıq Qarabağ müharibəsi və 2008-ci il Gürcüstan hadisələrindən sonra Rusiya region ölkələrindən loyallıq gözləməkdədir. Gömrük İttifaqına daxil olma barədə Ermənistanla bağlanacaq müqavilə Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həllini çətinləşdirən amil olacaqdır. Buna görə də, Rusiyanın Gürcüstan və Ermənistanla münasibətləri, Qafqazdakı yeni inteqrasiya siyasəti, Xəzər dənizinin problemləri, enerji resurslarının istismarı və diğər regional məsələlərdə atacağı addımlar Azərbaycanın xarici siyasətində yeni yanaşmalara gətirib çıxara bilər.
Xarici siyasətin fərqli istiqamətləri
Görünür Azərbaycan xarici siyasətində "Ermənistan amili"nin gücləndiyi yeni proses formalaşmaqdadır. Başqa sözlə, Rusiyanın mövqeyindən asılı olaraq, Azərbaycanın qüvvələr balansı əsasında qurulmuş çoxvektorlu xarici siyasətində Qərblə münasibətləri gücləndirən və "üçüncü yolu" ön plana çıxaracaq bəzi hadisələr inkişaf edə bilər. Bununla əlaqədar olaraq, TANAP başda olmaqla enerji layihələrinin aktuallaşması və bu istiqamətdə atılan addımlar Bakının yuxarıda qeyd olunan proseslərə reaksiyası kimi qiymətləndirilə bilər. Bakının regional və qlobal siyasətdə enerji kartından daha yaxşı istifadə edəcəyi təxmin edilməkdədir. Bu, ikitərəfli, eləcə də, regional və beynəlxalq əməkdaşlığın genişləndirilməsi və dərinləşdirilməsi deməkdir. Azərbaycan - Türkiyə, Azərbaycan - İsrail, Azərbaycan - Qərb (Aİ və ABŞ), Azərbaycan İslam Əməkdaşlıq Təşkilatı (Azərbaycan-İslam dünyası), Azərbaycan - Türk PA (Azərbaycan-Türk Dünyası) münasibətlərin möhkəmləndirilməsi perspektivləri müəyyən edilməkdədir. Burada əlbəttə ki, biz İranı da unuda bilmərik. Azərbaycan və İran arasında çoxtərəfli əlaqələrin perspektivləri, cənub qonşunun Bakıya tarazlı yanaşmalarından asılıdır.
Qonşu ölkələrdə rus təsirinin artması postsovet məkanında özünün təsir sahəsini yaratmaq istəyən və daha çox enerji təhlükəsizliyi əsasında inkişaf siyasətini formalaşdıran Qərbin maraqlarına təhlükədir. Buna görə də, bölgədə son 22 ildə Qərbin çəkdiyi müəyyən "qırmızı xətt"lər var və bu fakt nəzərə alınmalıdır.
Diqqət yetirilməsi vacib olan bir başqa amil isə Azərbaycanın Qərb üçün bölgədəki ən dərin demokratik ənənəyə malik olması və mühüm geosiyasi rol oynamasıdır. Azərbaycan sabit siyasi sistemi, dövlət təcrübəsi və potensialı ilə Qərb üçün Cənubi Qafqazda ən etibarlı və güclü tərəfdaşdır. Buna görə də Azərbaycan Rusiya siyasətinin xarakteri və bu siyasətin özünün maraqları və milli təhkükəsizliyinə mümkün təsirindən asılı olaraq, orta və uzun müddətdə Qərb ilə əlaqələrini dərinləşdirə bilər. Bu mənada, ənənəvi olaraq yenidən seçilmiş prezident kimi İlham Əliyevin Türkiyəyə səfər niyyəti çox əhəmiyyətlidir.
Eyni zamanda, enerji layihələri çərçivəsində TANAP və TAP-ın həyata keçirilməsinin sürətləndirilməsi vacibdir. Bu baxımdan Azərbaycanın xarici siyasətində getdikcə daha çox konstruktiv, güclü bir alət kimi ön plana çıxan ARDNŞ-in nailiyyətləri müsbət təsir bağışlayır.
Yaddan çıxarmaq olmaz ki, önümüzdəki dövrdə ABŞ Rusiya və İranın təsirini məhdudlaşdırmaq məqsədi ilə regional əməkdaşlığı dəstəkləməyə davam edəcək. Birləşmiş Ştatlarını məqsədi həm də Rusiya və İran ilə əməkdaşlıq edən Çinin artan təsirinin qarşısını almaqdır. Şübhəsiz ki, bu rəqabət Azərbaycanın xarici siyasəti üçün manevr imkanlarını təmin edəcək. Bundan əlavə, enerji təhlükəsizliyi siyasəti, Qarabağ məsələsi və Ermənistanla olan münasibətləri baxımından Fransanın rolunun ön plana çıxması əhəmiyyətlidir. Bu məsələdə Bakı kifayət qədər praqmatik məqsəd güdür və Ermənistanla münasibətdə, Dağlıq Qarabağ probleminin həllində beynəlxalq dəstəyə arxalanaraq möhkəm addımlarla irəliləyir.
Qərbdə, xüsusılə də enerji təhlükəsizliyinin xarici siyasətdə əsas yer tutduğu Aİ-də, Rusiya ilə sürətlə yaxınlaşan Ermənistana qarşı mənfi münasibət formalaşmaqdadır və Ermənistanın Qərbin dəstəyini qazanması mümkün görünmür.
Sonda isə Bakı ilə Təl-Əviv arasındakı münasibətlərdə çoxşaxəli əməkdaşlıq və tərəfdaşlıq axtarışlarını nəzərə almaq lazımdır. İsrail tərəfindən dəstəklənən Azərbaycanın xarici siyasəti, regiondakı vəziyyətin inkişaf perespektivlərini aça bilər və "Yeni Böyük Oyun"da Azərbaycanın rolunu gücləndirə bilər.
Beləliklə, proseslər maraqlı hadisələrin olacağını vəd edir və Azərbaycan üçün regionda öz maraqlarını qoruyub saxlamaq, prioritet məsələ olaraq qalmaqdadır.
MƏSLƏHƏT GÖR: